still ill

Short Cuts

-Στο "Bακούρα" η μηχανή προβολής έχει πια σβήσει.Όχι όμως και το πρόσωπο της Μαρίας Βασιλείου από τη μνήμη.Το σκληρό φως,το ερημικό τοπίο,οι σιωπές,σε βυθίζουν στον υπαινικτικό κόσμο της πόρνης και του λοχία.Ο κόσμος έξω,στο Ναυαρίνο,αλλάζει άρδην.Ο ανθρώπινος αχός εντείνεται καθώς πέφτουν οι πρώτες σκιές.Ο περίπατος σου σε βγάζει στην Αριστοτέλους,στην πλατεία με τους πολύχρωμους συμφυρμούς,εκεί που η πόλη αυτή σού δίνει τις υποσχέσεις της,αυτές που εσύ θα διαψεύσεις.Γυρίζεις απεγνωσμένα στους φωτισμένους δρόμους,όπως το φορτηγάκι στην 'Ευδοκία'.Μαζί σου κουβαλάς όλα αυτά που δεν είπες,όλα όσα δεν έκανες και μετάνιωσες γι'αυτό.Στάση στον Χατζή,προσπαθώντας να ξεγελάσεις την πίκρα και συνεχίζεις τον δρόμο της επιστροφής.Στο Τσινάρι τα γόνατα λύνονται.Έχεις πια νικηθεί από τα ολιγόπιστα φερσίματα.Θα φτάσεις με δυσκολία στο σπίτι,θα κοιτάξεις από ψηλά την πρωτεύουσα των προσφύγων και μια σκιά θα γλιστρήσει αθόρυβα στο άδειο διαμέρισμα για να ξεχάσει όλα τα παραπάνω.
-Το εξώφυλλο του Freewheelin' πάνω στο κομοδίνο,απ'το δισκάκι ακούγεται το don't think twice,it's all right,ο Ρήβερ Φήνιξ ,έχοντας αφήσει τη Λίλυ Ταίηλορ με έναν αποχαιρετισμό,τρέχει στην άδεια λεωφόρο ενώ χαράζει για να πάει στο στρατόπεδο και συ σκέφτεσαι ποιος θα βρεθεί στο σταθμό όταν θα τρέχεις να προλάβεις το δικό σου τρένο για το στρατόπεδο.
-Περνάς γρήγορα ανάμεσα απ'τα αρμυρίκια για να βουτήξεις στο παγωμένο νερό και να φύγεις βιαστικά δίχως να έχεις στεγνώσει.Βόλτα με το μηχανάκι μέσα από συκιές,αμπέλια και λιόδεντρα,ο θόρυβος μπερδεύεται με τον ήχο των τζιτζικιών διαλύοντας τη μεσημβρινή ραστώνη.Γλείφεις το αλάτι στο δέρμα σου,το άρωμα της θάλασσας έχει μείνει πάνω του,από τις ανοιχτές πόρτες των σπιτιών ξεχύνεται η μυρωδιά του μεσημεριανού φαγητού.Εύχεσαι αυτή η βόλτα να κρατήσει αιώνια σαν την πόλη που διασχίζει ο Νάννι Μορέτι με τη βέσπα του,ενώ απ'το μοτοποδήλατο του Ματιέ Κασοβίτς ο κόσμος φαντάζει διαφορετικός για την Οντρέ Τοτού.
-Νύχτες ίδιες,ολόιδιες,αλλά πολύτιμες επειδή τις μοιράζεσαι με φίλους.Στα μπαλκόνια των θερινών συνευρέσεων περνάς καλά γιατί ξέρεις πως δεν μπορείς να περάσεις καλά.Τα χρόνια περνάνε,όχι με πίκρα,η ομορφιά λάμπει και ύστερα σβήνει,η Shirley Manson στο milk τραγουδά για μια γοργόνα που κοιτάζει τα πλοία να προσπερνάνε.Βόλτα με την Πιούζυ στο walkman,βόλτες που διαρκούν εφόσον έχουν επενδυθεί στην καρδιά και όχι στο νου.Πίσω από τη βιτρίνα με τις τηλεοράσεις,η οθόνη του ΜΤV φωτίζεται απ'τη λάμψη της Βeth Orton.Χωρίς ήχο όνειρο στο κύμα,το touch me with your love σε συγκλονίζει χωρίς καν να το ακούσεις.
-Η Τζιν Σίμπεργκ,με αγορίστικο μαλλί,αστράφτει μέσα στο μαύρο της φόρεμα και καλημερίζει τη θλίψη.
-Το κορίτσι της γέφυρας με τον κύκνειο λαιμό,σαν από πίνακα του Μοντιλιάνι,κάθεται μόνο του στη σκεπή ακούγοντας ένα μινόρε την αυγή.Η γεύση της προδοσίας,της εγκατάλειψης, είναι πιο έντονη τις δύσκολες ώρες,πριν αλέκτορα φωνήσαι.
-Μάλκοβιτς,Βέντερς,Πεσόα.Απ'το Bairro Alto ακούς τους Μadredeus να τραγουδάνε για τη μοναξιά στον ωκεανό(solidao no oceano).Το αεροπλάνο για την Αθήνα φεύγει σε λίγο.Οι σταγόνες κροταλίζουν στα παράθυρα του ξενοδοχείου,οι πόλεις μοιάζουν ίδιες μέσα στη βροχή,απ'το ταξί ακούγεται το with or without you.Χαμογελάς.Δυο τραγούδια,τόσο μακριά,τόσο κοντά.
-Η πόλη ακόμα κοιμάται και μια μάνα βοηθάει το γιό της,που βγήκε απ'το νοσοκομείο με ραμμένους καρπούς,να ανέβει τις σκάλες.Ένα μπουκάλι γάλα αφήνει τον παγερό του ήχο στον έρημο διάδρομο μιας πολυκατοικίας.Η θέαση των άλλων μέσα από ένα τηλεσκόπιο.Ο Κισλόφσκι σού θυμίζει,με ανεξήγητο τρόπο,τις δικές σου μικρές ερωτικές ιστορίες,όπως ακριβώς το είχε κάνει ο Χάρης το φάντασμα,στους Απέναντι.
-Η Εύα,ντυμένη στα κόκκινα,τρέχει σε μια γκρίζα Αθήνα παίρνοντας τη Ρεβάνς για όλους αυτούς που χάθηκαν στη μαγεία των εικόνων.
Και συ τρέχεις γρήγορα,μακριά από αυτό που νομίζεις πως είναι ή δεν είναι η πραγματικότητα.


"Au revoir les enfants".

posted by still ill @ 12:43 AM